Ey dost seni sevelden aklım gitti kaldım ben,
Pınarları terk edip denizlere daldım ben.

Bir zerre aşk ateşi kaynatır denizleri,
Düştüm aşk ateşine tutuşarak yandım ben.

O canda ki aşk ola, onda tasa olmaya,
Bu aşk bana gelelden tasam gitti güldüm ben.

Bülbül de aşık olmuş kızıl gülün yüzüne,
Gördüm erenler yüzün hezar destan oldum ben.

Bu aşkı bana verdin, ben n’iderem kendözüm,
İçim dışım nur doldu, dosta aşık oldum ben.

Sımasan bütün nefsin, abes kamu taatin,
Onu kırmaya çare hele şimdi buldum ben.

Dünya cefasın almak sonucu vefa imiş,
Cefayı çeke çeke seni satın aldım ben.

Bir kuru ağaç idim, yol üzre düşmüş idim,
Bir bana nazar kıldı, taze civan oldum ben.

Yunus sen aşık isen, adını miskin koy gel,
Cümlesinden ihtiyar miskinlikte buldum ben.