Vardım gördüm ölenleri,
Başıma bir fena geldi.
Ölüm korkusu gönlümden,
Gitmiş iken yine geldi.

Uyman uyman sizler bize,
Biz neler demişiz size?
Abes yerde geze geze,
Bu ömrüm bir güne geldi.

Kurdular ecel fakını,
Aldayıp aldı hakını.
Azrail vurdu okunu,
Geçti tenden tene geldi.

Şu miskin ademe baka,
Yürürken tutulur faka.
Can teslim eyledi Hakk’a,
Azrail üstüne geldi.

Uyman hey nefse uyanlar,
Hakk’ın buyruğun sıyanlar,
Dünyaya benim diyenler,
Gördüm orda sine geldi.

Yapış bir eteğe berke,
Sen seni katara terke.
Hey miskin Yunus bu mülke,
Kim konup, kim göçe geldi?

Yunus Emre
Vaktinize hazır olun,
Ecel vardır, gelir bir gün.
Emanettir kuşça canın,
Sahibi var, alır bir gün.

Nice bin kere kaçarsan,
Yedi deryalar geçersen,
Kanat çırparak uçarsan,
Ecel seni bulur bir gün.

İşbu meclise gelmeyen,
Anıp nasihat almayan.
Elif’ten be’yi bilmeyen,
Okur kişi olur bir gün.

Tutmaz olur tutan eller,
Çürür şu söyleyen diller.
Sevip kazandığın mallar,
Varislere kalır bir gün.

Yunus Emre’m bunu söyler,
Aşkın deryasını boylar.
Şu yüce köşkler, saraylar,
Viran olur kalır bir gün.