Söz biter; hıçkırığa boyanır birgün daha
Suret-i cemalimde mahzun çocuklar çağlar
Benden alır hüznünü seni görmemiş saha
Fikrimin hicretine tam on dört asır ağlar

Efendim! An yaralı, bu güz sensiz hastadır
Semalarda titreşen dualarım yastadır

Toplanır birer birer deryasına seherin
Nurundan almak için ruhani güvercinler
Bilmezler, günah nedir; nerde izi kahırın
Sesini duyamayan kalbim elimde inler

Efendim! Dil isyanda, zikre seni katıyor
Hâlbuki yüreğimde kaç bin Leheb yatıyor

Kutlu var oluşların en mukaddes olanı
Duası Abdullah’ın, Âmine’nin rüyası
Sen ey ana rahminin boynu bükük kalanı
Cihanşümul doğumun en haşmetli ziyası

Efendim! yokluğunun diğer adıdır ziyan
Varlığını haykıran sözlere emridir; yan!

Sen ki Kureyş müjdesi gonca gonca açılan
O İlahi rahmetin merhamet yüklü gizi
Bir feth-i mübîndin ki karanlığa saçılan
Bitmedi, bitmeyecek zulme verdiğin sızı

Efendim! sensizliğim tüketti nedenimi
Istırap katre katre sarıyor bedenimi

Yaralı yüreğiyle yağmurları ağlattı
Ardından bakıp kalan gül Mekke sokakları
Gizli bir inilti ki derdi öze bağlattı
Yılların firakıyla ağrıdı şakakları

Efendim! kir ve kan’dır çağın yüzünden sızan
Nasıl şaşırıp kaldı yönü kefensiz mizan

Hani âli bayramı yaşamıştı Medine
Ram olup varlığına kurtulurken yoklardan
Ve takva yazar iken canını yüce dine
Hala utanır Taif yürüyen ayaklardan

Efendim! Kör iz ‘anla emrine uyamadım
Düştüm de yollarına kokunu duyamadım

Bilallerin göğsünde iman ederken taşlar
Onunla haykırdılar; Allah, Resul ve Ehad
Huşu hakikatine nasıl koşmuştu başlar
Kanını toprağına değdiremedi Uhud!

Efendim! suretinle ifşa oldu nur nişan
Sırtındaki mühürde hayat buldu sonsuz şan!

Ne güzel gülümserdin Ayşe’nin iffetine
‘Beni nasıl sevdin? ‘ e cevabındı; kördüğüm
Çölde kumlar şahitti sevdanın saffetine
Şimdi bir masal gibi kitaplara sorduğum

Efendim! Kutlu çilen, dokunmadı çamura
Güzel ahlâk verilmiş özündeki hamura.

Ellerim, bir güzide yakarışın kelamı
Mazide nefes alan çöllere hasret sürgün
Muazzam çığlıkların yönü meçhul selamı
İşte hicrana perde ihtiyar gece ve gün

Efendim! Bilemedik niye güzeldir güller
Ve o lâtif gülleri koparamayan eller.

Efendim! An yaralı, bu güz sensiz hastadır
Semalarda titreşen dualarım yastadır