Onlar kahramanlardı ay yüzlü yiğitlerdi
Tunç bilekli gaziler gül kokan şehitlerdi
Zamanın en cengaver en devşirme gününde
Dağlar gibi durdular esaretin önünde
Yurdun ufuklarında gün mutlu gece mutlu
Bir zafer ki eriyen taşlar bile umutlu
Bir kan defilesinde yemyeşildi mevsimler
Felekleri kuşatıp devran oldu isimler
Rüyaları küçüldü fiyakalı erlerin
Papatyaları hala kanıyor siperlerin
Ey semazen dönmenin zamanıdır bu yerde
Ayetler hafızını arıyor tepelerde
Gün gelir de mevziler esrarını sunar mı
Çanakkale kutlu bir meşaledir söner mi
Dağlar darmadağın kıyılar yıkılmış bir kuş uçuyor o bile esir olmuş
Sevdanın kalbisin sevdanın kalbisin Çanakkale
Her şey yandı kül oldu her şey yandı kül oldu
Ey hoyrat bir kavgada yar kapısı bulanlar
Ey hayal cümbüşünü karanlıktan alanlar
Ey bahriyeli umut piyadeler buyruğu
Ey zehirli sularda nergis arayan kuğu
Bedbaht emek baykuşa yuva kuran sermaye
Kime verildiğinden habersiz dertli paye
Ey mana evreninde boynuma ilmek olan
Ey gayesi tepinmek tıkınmak gülmek olan
Ey ibrişim tutkular zindanına girenler
Ey düşmana en mahrem sırlarını verenler
Bu destanın bayrağı gönderinden iner mi
Çanakkale kutlu bir meşaledir söner mi
Sönmeyecek; karanlık bilmese de niyedir
Bu eflatun hüzün güller mahzun diyedir
Dünyayı yenenlerin yenildiği o eşsiz
Çanakkale şimdi bir sevdalı Türkiye’dir
Hülyaya dalmak haram bize buralarda
Kalbinden sevdayı söküp at!
Yıkılırsan yıkılır ölüm yıkılırsan yıkılır Çanakkale
Her şey yandı kül oldu her şey yandı kül oldu