Bilenler vech-i cânânı bu cism-ü cânı neylerler,
Görünse şemsin envârı meh-i tâbânı neylerler.
Bugünkü cennet-i irfâna dahil olsak uşşâk,
Yarınki va’d olan hûri veya gılmanı neylerler.
Bugün amâ olan yarın dahi amâ olur elbet,
Aça gör cân gözün kim bî-basar nâdânı neylerler.
Sülûk ehline insan sohbetin bulmakdürür maksud,
O sohbet kim bulunsa sohbet-i hayvânı neylerler.
Gönül duymazsa vicdân ile Allah-ı hakîkatçe,
Mücerred dildeki ilmi veya irfânı neylerler.
Ne hâsıl şol ibâdetten riyâ ve ucb ola anda,
Gider şirki gönülden Hak-ka kim tuğyânı neylerler.
Salât-ı ehl-irfân kıblesidir semme vech-ullâh,
O veche kul olanlar tâat-ı noksânı neylerler.
Niyâzî künt-ü kenz’in sırrını kendinde buldunsa,
Süleymen tahtını, ya hikmet-i Lukmân’ı neylerler.