Ey dostlar, tevekkülün kılıcını,
Bele bağlap yola kadem koyasım gelir.
“La taknetu” rahmetinden ümid tutup,
Meveddetin gülzârında esesim gelir.

Aşıkları cevlan kılar o meydanda,
Yılan kamçı kılıp biner o arslana,
Sır sözünü söyleyip olmaz her nâdâna,
Sır sözünü bilgelere söyleyesim gelir.

Arif olup aşık olsa bilge gider,
Öyle aşık didar için canın verir.
Öyle kula tan mı atar,gün mü batar,
Gece-gündüz dinmeden ağlayasım gelir.

Nişanesi odur, onun rengi sarı,
Öyle kişi bu dünyadan olur ayrı.
Masivadan çekip özünü, gönlü aydın,
Marifetler ona; damarımı satasım gelir.

Ey dostlar, tarikatta pazar gördüm,
Kazancımı bulup o pazarda dükkan kurdum.
Gafil gönlüm, özüm orada bidar oldum,
Razi verse, gece-gündüz sevda kılasım gelir.

Aşıkları özü ile pazar kılar,
Cahil kullar mü’min gönlün rahatsız eyler.
Gafillerden Huda, Rasul bizâr olur,
Hazır olup, Hak zikrini söyleyesim gelir.

Sıdk ile gafil asla tevbe eylemez,
Yazık ki, ömrünü gafil geçirir asla doymaz.
Fanî ömrünü bin inansan bakî olmaz,
Tevbe diye tevbe giysisini giyesim gelir.

Kul Hoca Ahmed, geçti ömrün, gafil olma,
Nefsin sözünü kılarak batıl yürüme.
Cehd ederek gece-gündüz zinhar cahil yürüme,
Hazır olup, Hakk’a kulluk kılasım gelir.

Hoca Ahmet Yesevi