Bir hakikat görür, iki kelam bilir,
Aşkolursun aklına.
Zannedersin hakettin,
Eş tutmayı Kuran’a.

İşe böyle yenilir,
Aklı olan riyaya.
Keramet kendinde sanar,
Doyamayan manaya.

Hak’ka teslim, hakkı bilmektir,
Hak’tan başka hak olmaya.
Neyine yarar sen olmazsan,
Dünya teslim olsa İslam’a?

Anladım der, anlatır,
Öğrendim der yaparsın.
Tam yolunu bulmuşken,
Ben buldum der şaşarsın.

Bu yol incedir, dardır.
Tek rehberi Kuran’dır.
Rehberi kul seçersen,
Hakikat senden uzaktır.

İnsan muhtaç, insan gebe,
Gördüğün, tattığın herşey Hak’tan.
Yanıltmasın seni, seni doğurtan ebe,
Kim var etmiş ki neyi yoktan?

Bir sinekle baş edemez,
İster padişah, ister hakan olsun.
Kimse kendine yetemez,
Bir başkası şöyle dursun.

Mucize sende değil,
Sana nefes verende.
Eğer sırrı ararsan,
Son nefesi verende.

Ne yap, et, keşfet O’nu,
O seni terketmeden.
Tek görevin bilmek O’nu,
O senden vazgeçmeden.

Ne korku var, ne hüzün,
O’nu bilip sevene.
Hem baharda, hem güzün,
Şükretmeyi bilene.