Bastı beni bağrına
Himmet edip de gitti
Giderken şöyle baktı
Nazarı cana yetti

Dâim hûbb ile süzdüm
Peşinde aşkla gezdim
Ondaki sırrı sezdim
Gönlüme irfân ekti

Hallerin görmediler
Görüp de sevmediler
Kıymetin bilmediler
Eşi bulunmaz tek’ti

Muhabbet ile baktım
Hallerini hep tarttım
Canlı Kur’ân seyrettim
Ne güzel bir örnekti

Allah’ında yok olmuş
Sadece ismi kalmış
Her hâli nûra dönmüş
Âdetâ bir melekti

Nefisle barışmamış
Günâha bulaşmamış
Gafletle dolaşmamış
Sanki saf bir bebekti

Boşamıştı dünyâ’yı
Özlemişti ukbâyı
Mal-ı mülkü olmadı
Miras birkaç gömlekti

Yaşayan ölü idi
Hikmetler gölü idi
Hakk’ın bülbülü idi
Azmi Hakk’a dönmekti

Gönlü hep câmideydi
Ahlakı hâmideydi
Bütün azmi gayreti
Medine’de ölmekti

Yolu Nakşî yoluydu
Hakk aşkıyla doluydu
Gönlündeki sevdâsı
Cemâl’ini görmekti

Sevgiden hiç bıkmadı
Hakk’tan gayra bakmadı
Gönül kırıp yıkmadı
İşi dâim sevmekti

Yunûsî O’nu sevdi
Hallerine özendi
Ahlâkıyla bezendi
Bence O aşk demekti