Vurdular onu anne gözlerimin önünde vurdular onu anne
Oyun oynarken bahçede tanklar bomba attı bize kaçarken delicesine
Vurdular onu anne gözlerimin önünde vurdular onu anne
Aldım elime silahımı taktım mermisi olan taşımı
Atsan dedim atılmıyor bunlar hep üstüme sürülüyor vurdular beni anne
Şimdi ise yerde yatar cansız bedenim ben çocuktum ben küçüktüm kime ne ettim
Şimdi ise yerde yatar cansız bedenim küçücüktüm ufacıktım kime ne ettim
Vurdular beni anne vurdular beni anne
Vurdular beni anne vurdular hayallerimi oyuncaklarımı
Vurdular beni anne her gün birimiz ölüyor diğerlerinin gözü önünde
Çocukça umutlar besleyip hayaller kurup hayata dair an be an her gün ölümü yanıbaşında görmek ve hissetmek nasıl bir şeydir tahmin edersin anne. Çünkü senin de gözlerinin önünde hep birileri öldü. Çünkü senin de gözlerinden yaşlar hiç eksik olmadı anne.
Akşam yattığımızda başımızı yastığa koyduğumuzda sabah aynı yerde aynı şekilde uyanabilir miyiz hiç bilmiyoruz anne. Çünkü gecenin bir vakti kirli ayaklarıyla kapıları kırarak ya da buldozerlerle çatıları parçalayarak girebilirler içeri ya da bir bombayla göçebilir yerle bir olabilir yıkılabilir evimiz başımızın üstüne sen bile artık yatarken başını örtüp yatıyorsun anne gece yarısı olur da zalimin askeri bir baskın yaparsa saçımın bir tek telini bile görmesin diye vurdular beni anne başka çocuklar kumdan kaleler yaparken oyuncaklarla oynarken biz barut kokusuyla ölümden korkmadan yaşıyoruz anne vurdular beni vurdular bizi vurdular hepimizi anne ama bize asıl acı veren bizi asıl vuran onların mermileri değil Müslümanların sessizliği öyle değil mi anne vurdular beni hiç acımadan vurdular beni gözlerini bile kırpmadan Cennette görüşmek ümidiyle oğlun şehit oldu anne.
Şimdi ise yerde yatar cansız bedenim küçücüktüm ufacıktım kime ne ettim
Vurdular beni anne vurdular beni anne