Elimde reyhan kokusu
Yalın ayak kapında bir dilenciyim…
Aşkına,ah ile solan sümbüller gördüm,
Devran gözlerinde kan.
Zalime kul olan nice yiğitler gördüm
Aşkın yolunda
Senin yolunda,senin uğrunda…
Yedi devran gezdim aşkı bilmeye,
Yedi cihan yürüdüm halden bilmeze
İnsanı Kabe bildim gönülde dilde.
Elimde reyhan kokusu
Yana yana yürüdüm
Elimde reyhan kokusu
Ete kemiğe büründüm
Yunus diye göründüm
Ben yürürüm yane yane
Aşk boyadı beni kane
Ne akilem ne divane
Gel gör beni aşk neyledi
Derler ki…
Köpüren bir ummandı su
Evreni yakan ateşe aşık olduğunda…
Su,ateşin kızıllığına korluğuna aşık oldu
Ateş suyun duruluğuna berraklığına.
Sonra sıkı sıkı sarıldı su ve ateş.
Gel gör ki ateş su ile sönmeye
Su ateşle buharlaşmaya mahkumdu…
Su bunu fark ettiğinde, ateş
Ölmesin diye sönmesin diye aşk,başını alıp gitti…
Ya elim al kaldır beni
Ya vaslına erdir beni
Çok ağlattın güldür beni
Gel gör beni aşk neyledi…
Dağlar yaktı,ovalar yaktı
Suyu aradı yıllarca…
Bir gün bulduğunda bir şeyi fark etti…
Aşk bazen gitmektir….
Ama gitmek ondan vazgeçmek demek değildir…
Aşkın hiçbir sıfatta ve tamlamaya ihtiyacı yoktur.
Başlı başına bir dünyadır AŞK
Ya tam ortasındadır merkezinde,ya da dışındadır hasretinde”
Ben Yunusu biçareyim
Baştan aşağı yareyim
Dost elinde avareyim
Gel gör beni aşk neyledi