Yalvarırsan cân’ı dil’den
Eder Mevlâ ihsân sana
Terk eyle de arzu hevâ
Lutfeylesin Sultân sana

Sen olma nefsine çırak
Oku aşktan birkaç varak
Dünyâyı sevmeyi bırak
Fayda etmez hayran sana

Gör ki başına düşmüş ak
Dört gözle seni bekler hâk
Ölüp gidenlere dön bak
Yetmez mi bu burhan sana

Nedendir bu ağyarlığın
Perdedir Hakk’a varlığın
Sarf etme boşa vaktini
Bil emânet bu can sana

Yolda aşk ile gidersen
Varlığın Hakk’a katarsan
Gönlünü berrak edersen
Mihman olur Rahmân sana

Diler isen olmayı hür
Nefsinin zincirini kır
Şeyh eşiğine yüzün sür
Verir Şeyh’in irfân sana

İlm-i irfân olsun ziyâ’n
Gizliyi eyleyen ayân
Gerçeği eyleyen beyân
Hakk kitâbı Kur’ân sana

Geç bu dünyânın dâr’ını
Seyretmek çün dîdârını
Dünyâda da ahrette de
Mahbub yeter sübhân sana

Bırak düşünme yarını
Düşünür Hakk kullarını
Yok eyle kendi vârını
Versin varlık cânân sana

Bu yolda muhabbet mâye
Teslim olmaktır sermâye
Hakk seni edip vikâye
Etmez mi gör ihsân sana

Cân u ciğer dağlar isen
Gece gündüz ağlar isen
Seller gibi çağlar isen
Tez bulunur umman sana

Dostu seven gönüllerde
İrfan gülleri açılır
Buy-i Rahmânî saçılır
Cümle cihân bostan sana

Yunûsî mahbub sa gâyen
Muhabbet olsun pâyen
Ehl-i mahbub’sa olursan
Olur ikram dosttan sana