Olur ruhsârına gün lâ’line gül-berg-i ter âşık
Sana eksik değil gökten iner yerden biter âşık
Bana maksûd terk-i aşk idi veh kim beni hüsnün
Olup gün günden efzun kıldı gün günden beter âşık
Temâşâ-yi cemâlinden nazar ehlini men’ etme
Ne sûd ol hûb yüzden kim ana kılmaz nazar’ âşık
Çemende pây-bûsundan oluptur sebzeler hurrem
Heman bir sebzece olmağa âlemde yeter âşık
Kılarsın bir ciğer kan her yana bakdıkça ey zâlim
Ne bakmaktır bu her dem handan alsın bir ciğer âşık
Kırarsın ehl-i âşkı tutalım kimse elin tutmaz
Ne iştir bu gerekmez mi sana ey sim-ber âşık
Ne pervâne döyer bir şu’leye ne şem’bir âha
Fuzûlî sanma kim benzer sana âlemde her âşık

Fuzuli