İlâhî evvel ü âhir sücûd eyler sana her baş
Ki sensin bâtın u zâhir bilen sensin olan sen fâş

Senindir ‘izzet ü nusret senindir san’at u kudret
Bu on sekiz bin ‘âlemdeki sensin sâhibü’n-nakkâş

Beni ‘aşkın eli tutdu senin meydân-ı derdinde
Yüzümü eyledi cârî özümü eyledi ferrâş

Ne söyler sözde dilim var ne yazar hatda elim var
Ki sensin hükm iden ben bir kuru sûret hemân göz kaş

Şu denlü ‘âcizem nidem ne dilim var ki şerh idem
Karınca kadrim üstüne kodular sanki bir dağ taş

İlâhî derd-i ‘aşkındır başımda hükm iden sevdâ
Yakar hasret nârın gâhi akıdır gözlerimden yaş

Zehî sultân-ı ‘âlî-şâh senindir bu yüce dergâh
Fedâdır yoluna her gâh hezârân bin gönül cân baş

Eğer dünyâ eğer ‘ukbâ ki sen emr itmesen ey şâh
‘Ademden ‘âleme kimse getirmez dâne-i haşhâş

Sinân Ümmî bugün fazlın kapusunda durup ağlar
Senindir kancaru gitsin eğer hâlis eğer kulmaş

Ümmi Sinan