Yunûsî kalemi al gâfilin hâlini yaz
Allah gâfilden uzak bu dediğim gâyet bâz

Din yolunda gayretsiz hikmetlere hayretsiz
Gönlü Hadis Âyetsiz görse hikmeti almaz

Perdelidir gözleri kararmıştır yüzleri
Sıklet verir sözleri mânâdan alamaz hazz

Sanır kendisini hür gönlünde kilit mühür
Şeytân vesves üfürür açılmaz hikmeti râz

Sözde Kur’ân’ı dinler dinleyin diye ünler
Gönlünün gözü kördür canın kulağı duymaz

Elin yüzünü yıkar libâs’ı temiz tutar
İçinden haberi yok gönül evini yumaz

Gâyet süslü zâhiri bilmez necis tâhiri
Ahmak ekser kâhiri hatırı Hakk’ı saymaz

Sözlerim hikmettir duy faydasız ilimi koy
İlmin hemen yanında hikmet olmazsa olmaz

Hikmet ayrı bir hazz dır hikmet ehli pek azdır
Hocam ilmi zâhirle hikmet ehli olunmaz

Gel değer verme söze geç zâhiri in öze
Dostuz kızma sen bize ilm-i zâhir yaramaz

Yunûsî avam dedim ister Âlim ister Şeyh
Hikmetten bî haberse Allah âriften saymaz