Gönüllerin aynasından âşığa dîdar görünür
Ayakla gidilir sanma Hakk’a aşk ile yürünür

Şâyet görse gönül dîdar ne namus kalır ne de ar
Zâhit etme aşkı inkâr dîdar görünce ölünür

Âşıklar canlı Kur’ân’dır âşık olan tende candır
Bilmeyen aşkı hayvandır Mevlâ aşk ile bilinir

Bir Ana bir de mânâ’dan âşıklar iki kez doğar
Onlar kibrit-i ahmerdir zümrey âşık az bulunur

Âşığın ruhu göktedir gözü vâhid-i tektedir
Her dem dünyâyı terktedir rûhuna aşkı örünür

Âşıklar Hakk’la Hakk olur nefesi Hakk ile solur
Hakk’ı hoş kendinde bulur sıfatı Hakk’la bürünür

Mevlâ sormakla bulunmaz “ben” likle âşık olunmaz
Kalpteki kirler görülmez gönül aşk ile arınır

Diler isen Rahmânî buy zâhirden geç mânâ’ya uy
Söyleyim nerde mâşuk duy aynay gönülden görünür

Nefsi emmâreyi bırak olma sakın nefse çırak
Aşk göğe çıkaran burak o gün aşksızlar yerinir

Nefsini tevhit ile yak nefsin sana perdedir bak
Senin “ben” dediğindir Hakk Hakk ancak Hakk’la bilinir

Yunûsî aşk yürek ister varsa yüreğini göster
Gönülleri Cemâl süsler Cemâl görmeyen göyünür