Yurdum yuvam değil iken düşürdü kader bu ile
Eşim dostum dediklerim düşürdüler dilden dile

Dost bağında biter iken bülbül gibi öter iken
Bulamadım kendime yar dertli kardeş hâlim bile

Derdim ile kardeş oldum hâlim ile haldeş oldum
Yârim ile yoldaş oldum bu dem daha gelmez ele

Sevdiceğim baktı bana miskin adın taktı bana
Aşk lebini attı cana gâm-ı gussa verdim yele

Kendim dâhi bilmez oldum gayrıları sevmez oldum
Yârin aşkı ile doldum dostu yâdı attım sele

Miskinlikte adım çıktı eşim dostum benden bıktı
Kahır ile çekip gitti bir nicedir çektim çile

Bülbül olup güle kondum gülün derdi ile yandım
Aşkın ateşine bandım yana yana döndüm küle

Seherlerde gül dalında Mûsâ gibi Tur dağında
Aşkı muhabbet bağında ben derdimi açtım güle

Nice nice dağlar aştım Erenler yanına koştum
Kendim gibi bir miskini bulamadım yolda bile

İnceliben zarifleştim ben bu yolda ârifleştim
Ben kendime hulle biçtim kalın dedim dâhi tüle

Yunûsîy dertlidir başım derttir benim tek yoldaşım
Dert oldu ekmeği aşım bülbül gibi öt tüm güle