Gönlü renksizlik bürüdü insanlar hep yaşıd geldi
Gözüm gönlüme yürüdü din dinsizlik eşid geldi

Gördüğümü görmediler bildiğimi bilmediler
Erdiğime ermediler çün ruhuma reşid geldi

Karanlıkken aydın eden gündüzü nûra gark eden
Var mı uyanıp seyreden gönlevime hurşid geldi

Tevhit edip birlediğim sırlayıp da demediğim
Avâm-ı nâsın gözüne türlü türlü çeşit geldi

Düşündüm evvel ben yoktum elif ile bâ ya baktım
Tevhit gözlüğünü taktım gönle sırrı işit geldi

Halkı Hakk’la sarmaldım şirk askerin yağmaladım
Bire nasıl iki deyim tevhit ile irşad geldi

Söyledim gizli olanı vâhidi ehadı tanı
Sarmış tevhid her bir yanı sırlar bugün küşad geldi

Âlem ol Hakk’ın nefesi ben demek de neyin nesi
Tenler ruhların kafesi şirki evden boşald geldi

Kurtarınca ruhu tenden azad oldum nefs itinden
Geçip gittim adı sandan gönlüme lezzet tad geldi

Oldu gönlüm Hakk’a ma’kes o an geldi hatiften ses
Gayrıdan ümidini kes kendini Hakk’a kat geldi

Aradığım rengi buldum dâhî ben de renksiz oldum
Yunûsî bak renksiz kaldım şükür ömrüme şad geldi