Medet Ya, Sahib-el imdat.
Medet Ya, Evlad-ı Hayder.
Aktı masum kanı Kerbela yazısına,
Çekildi okla kılıç peygamber kuzusuna,
Hangi vicdan dayanır bu yürek sızısına,
Esen seher yelleri sanki matem havası,
Yürekleri sızlatır kuzuların yarası.
Ümmü Gülsüm oturmuş şehitlerin başına,
Ali Ekber girmemişti henüz üç beş yaşına,
Zalim oklar, saplanmış anın hilal kaşına,
Esen seher yelleri sanki matem havası,
Yürekleri sızlatır, kuzuların yarası.
Ali Askar kuzusu, uyku girmez gözüne
Uymuş asi insanlar, bir yezidin sözüne
Bunlar nasıl bakacak Muhammed’in yüzüne?
Böylemidir hörmet etmek Hazreti Peygambere?
Hem ciğer pare-i Fatıma,Nur-u çeşmi Haydere?
Hangi kanunda vardır katl-i evlad-ı resul?
Hangi mezhepte görülmüştür bu usul?
Hangi vicdan eder bu hali kabul?
Böylemidir hörmet etmek Hazreti Peygambere?
Hem ciğer pare-i Zehra, nur-u çeşm-i Haydere?
Medet ya, Mazlum Hüseyin.
Susuz kavme yaptığından utanmaz,
Yeter saffet yeter, yara derindir kapanmaz.
Hüseyn-i Kerbelaya ağlayan gözler usanmaz.
Esen seher yelleri sanki matem havası.
Yürekleri sızlatır kuzuların yarası.
Medet Ya! Evlad-ı Hayder.