Ödüm kopar, bakamam, ayna bir derin koyudur
Çekiştirir beni aksimle, aynanın huyudur
Rahat bırakmayan, âteş bakışlı pîr orada
Bakar durur kuyudan âdetâ esîr orada
Eğer gözüm takılıp kalsa kül eder, yakarak
Alevli okları yollar, soğuk soğuk bakarak
Kolay değil bakabilmek hesap sorar gözler
Rüyâ değil kara kâbus ! fenâ yorar gözler
Ne hakla yol keser, inanca hürriyet nerede
Ayıplayan şu bakışlar, sürekli pencerede
Hayır hayır bakamam ben, henüz hazır değilim
Veballerin yükü altında inliyor kalbim

Beden gözüyle bakarsan, gözün-kaşın görünür
Gönül gözüyle bakarsan, akan yaşın görünür
Bu cam okutturuyor benliğin akislerini
Yüzünde gel oku, vicdâna yüklü hislerini
Kaçak nefis ile vicdan bu camda karşılaşır
Bu sırda akseden işmar, yığınla sırrı taşır
Asıl, irâde esir, dişlerinde aç nefsin
Asıl, irâdeyi âzâd eder şu göz hapsin
Ömür bir ayna, bütün iş ve sözlerin ayna
Samîmi dost ve açık sözlü gözlerin ayna
Hatânı söylese gözler, sevin, kesilme duvar
Bütün vücûdunu, yârın, aleyhte bulmak var

Gönül, utanmayı terk et, hesâbı vermelisin
Bakınca gülmeli gözler, o hâle ermelisin
Kaçırma gözleri, vicdanla sulhe varmaya bak
Kaçışların sonu bir gün bu çağrıdan olmak
Bakıp da sâdece endâmı seyreder, gâfil
Nasıl da aynada vicdânı katleder, kâtil
Bu sırlı cam, yarınından haber veren ekran
Bu cam; muhâsebe göstergen, elde son imkân
Berâat ettirebildinse kendi kendini sen
Gerekmez endişe etmen sırâtı geçmekten
Hudâmız aynaya koymuş kitâb-ı a’mâli
Lütuftur aynada gözler, kahır değil, Tâlî