Yine işgalde sokaklar, yine sarhoş kafalar
Yine nâmûsa tasallut var, uyan Sütçü İmam!
Yine yırtıldı hayâ perdesi, feryatlar var!..
Ama yok şimdi o feryâdı duyan Sütçü İmam!

Saçının bir teli uğrunda çekerdin tetiği,
Ecnebî dâmada teslim kızının tâ eteği,
Bizi alt etti, alıştırdı şu nâmus yitiği,
Yerin altında bu hüsrâna dayan Sütçü İmam!

Dün akıl almayan işler, bugün olmuş sıradan,
Bakarım sâdece seksen sene geçmiş aradan,
Ermenî kaçtı, Fransızları kovdun buradan;
Kim o kurtardığın evlâdı soyan, Sütçü İmam?!.

Düşüyor gonca dalından, çürüyüş tırmanıyor…
Vahyin öldürdüğü balçıklı batak canlanıyor…
Devran ahlâksıza hak vermeyi ahlâk sanıyor,
Fuhşiyat koşmada, ahlâkçı yayan, Sütçü İmam!

Bilse insan, yalınız insana mahsus iffet;
Sönecek insanı hayvan eden arsız âfet…
Sen de Tâlî’yle duâ eyle, «İlâhî lutfet»
Zirveleşsin yine iffet ve hayân Sütçü İmam!