Hayâl-i hâb-ı gafletdir gönül dünyâyı neylersin
Şarâb-ı deşt-i dehşetdir kuru kavgâyı neylersin

Cihân bezminde maksûdun safâ vü zevk ü şevk ise
Ne der cân bülbülün dinle sadâ-yı nâyı neylersin

Ecel câmın sunup karşında sâkîlik ider her dem
Rebâb-ı sâkî-i gül-ruh-ı mey-i hamrâyı neylersin

Elinde şark u garb tut ki Süleymân’sın zamânında
Ölürsün sana da kalmaz ya bu kavgâyı neylersin

Bilirsin menzilin âhir olup zîr-i zemîn altı
Ya mülkü tâc u tahtı şöhret ü dünyâyı neylersin

Kefendir dâr-ı mâr içre libâs-ı fâhirin âhir
‘İnâyet iste Hakk’dan atlas dibâyı neylersin

Fenâda mâ-hüve’l-maksûd bildin Şeyhiyâ Hakk’dır
Ya kasr-ı hûr u gılmân cennetü’l-me’vâyı neylersin