Ey dost seni sevelden aklım gitti kaldım ben
Pınarları terk edip denizlere daldım ben

Bir zerre aşkın odu kaynatır denizleri
Düştüm aşkın oduna tutuşuban yandım ben

Ol cânda ki aşk ola onda gussa olmaya
Bu aşk bana gelelden gussam gitti güldüm ben

Bülbül de âşık olmuş kızıl gülün yüzüne
Gördüm erenler yüzün hezâr destân oldum ben

Bu aşkı bana verdin ben niderem kendözüm
İçim dışım nûr doldu dosta âşık oldum ben

Sımasın pûtın nefsin abes kamu tâatin
Onu sımağa çâre hele şimdi buldum ben

Dünya cefâsın almak sonucu vefâ imiş
Cefâyı viribenin seni satın aldım ben

Bir kuru ağaç idim yol üzre düşmüş idim
Er bana nazar kıldı taze civân oldum ben

Yunus sen âşık isen adını miskin kogıl
Cümlesinden ihtiyâr miskinlikte buldum ben