Her zaman, her şartta; cenge hazır ol,
Asker; günü güne, eklemez oğul!
Boran, tipi, karla tuzaklanır yol,
Düşman, ilkbaharı beklemez oğul!
Şimşekle yürürsün, yağmur çamurla,
Gölgelenir âlem, çöker karanlık.
Açar ellerini; yer, gök sahurla,
Şehâdetle gelir kutlu ayrılık.
Yüzmek istediğin denizler donar,
Buzdan sarkıtlar kaplar sahili.
Şadırvanlarına baykuşlar konar,
Harâmîler çiğner eski mahfili.
Granitten dağlar keser önünü,
Çakallar sürüsü dolar vadiye.
İçerden hâinler çizer yönünü,
Esâreti sunar, hürriyet diye.
Ne kadar imkânsız olursa olsun,
Eriyen lâvlarla alevlensin yer.
Varsın bedeninden başını alsın,
Bayrak; «bir»e değil, bin başa deger.
Zordan daha zorun, zorlu erisin,
Gazabınla batar güneş, yıldız ay.
Mazlum milletlerin, tek kaderisin,
Gülüşünle doğar gece dolunay.
«Ecel-i mutlak»la kurban verilir,
Belki özden öte, belki yâr olur.
Vatan için, ateş olsa girilir,
Nice şerde hayır, bahtiyâr olur.
Sen; kopan fırtına, çağlayan selsin,
Küffarsa isminle titreyen yaprak.
Zâlimi zulmüyle, bağlayan elsin,
Yurt yazılır senin bastığın toprak.