Sed itmeyüp gözüm yaşın Ceyhûn olayum bir zamân
Sahrâya düşüp ben dahı Mecnûn olayum bir zamân

Hüsn-i ezeldür Yûsuf’um hiç andan özge sevmedüm
Hayrân olup ol hüsne ben meftûn olayum bir zamân

Ya’kûb-veş mihnet çeküp gözüm yaşın sel eyleyüp
Beytü’l-hazenden çıkmayup mahzûn olayum bir zamân

Ol kâmet-i Tûbâ içün ol Sidre-i ma ‘nâ içün
Ol şâh-ı müstesnâ içün ben nûn olayum bir zamân

Yağmaya virüp varumı Hakkî bırakup ‘ârumı
Bu şehr-i dilden ‘âkıbet bîrûn olayum bir zamân