Ziyâ-yı şems-i ruhsârın döner dil-cûlerin cânâ
Güzel tasvîr eder mâh-ı nevi ebrûlerin cânâ

Lebin handesidir ey cân eden gonceleri handân
Benefşeler kızıl güller dür-anber-bûlerin cânâ

Müselsel zülf-i çînçînin eder uşşâkını berdâr
Siyah hindûlerin kevkeb göz-i âhûlerin cânâ

Sana mânend yokdur ey bütün zibâ bu âlemde
Olup şems ü kamer şeydâ görüp hûb-rûlerin cânâ

Eğer cellâd-ı çesmin merd-i müjgândan nazar kılsa
Göreni gün gibi oklar zihî hûb-hûlerin cânâ

Senin husnin hayâlidir temâşâgâh uşşâka
Sabâ ile seherlerde hüsn geysûlerin cânâ

Senin kurbânınam ey şûh kerem kıl merhamet eyle
Yeter bu LUTFÎ’yi yakdı göz-i câdûlerin cânâ