Her dem doğar kalbine cemâl-i nûr-ı Habîb
Teşrîfinle olur gönül mesrûr-ı Habîb

Bir dem cüdâ düşe gönül dostundan
Girye vü zâr ile olur mecbûr-ı Habîb

Bir temâşâ ile olur bin ref’-i hicâb
Bu ‘inâyetle dil olur meşkûr-ı Habîb

Gerçi ‘ısyân u cürm haddini geçdi
Gam değil bir nazarla oldu mağfûr-ı Habîb

Ger sunarsa şerbet-i vaslından katre
Gönlümüz tâ ebed oldu mahmûr-ı Habîb

Her zamân dilde huzûr-ı Şâh olsa
Ger Nerîmân ise de olur mûr-ı Habîb

Sûzî’nin gönlüne her dem tulû’ itdikçe
Dil hânesi olur o dem pür-nûr-ı Habîb