Düştü Hüseyn atından sahrâ-yı kerbelâ’ya,
Cibril var haber ver sultân-ı enbỉyấ’ya…
Hak yoluna niyyet edip kurbân etti cânını,
Bendesiyiz her zaman biz vasfederiz şânını.
Buyurmuştur dahî bır kez: “Hüseyn benden, hüseyn’den ben!”
Bunu seven sever hakkı pes ânı sevdiler evtâd…
Gam-ı dünyâ bizi bilmez velî mâh-ı Muharrem’de,
Şehîd-i Kerbelâ için bir âh u vâhımız vardır!..
Şâd olmasın bu vâkıadan şâd olan gönül,
bir dem melâl ü gussadan âzâd olan gönül!..
Mâh-ı Muharrem oldu meserret haramdır,
Mâtem bugün şerîate bir ihtiramdır.
Her seher sanma şafakla şebnemi,
Andı kan ağlar felekler ol demi,
Âlemi tuttu Hüseyn’in mâtemi;
Ağla mâtemdir Muharrem’dir bugün!..
Bugün ol bır siyeh gündür kì ey can,
Şehîd oldu o sultân-ı şehîdân,
Bugün ehl-i mahabbet eyler efgan;
Muharrem’dir meded ey dil Muharrem!..