Bahr-i muhabbetde gavvâs olanlar
Elvân-ı eşyâya nazardâr olmaz
Feyz-i muhabbeti kalbde bulanlar

Aslâ mâsivâdan haberdâr olmaz

Bir âdem bulursa derd-mendini
Ârifâne gözler kendi kendini
Eğer fark ederse dilde rengini

Şöhret ü şân ile nâm-dâr olmaz

Hubb-i Hudâ metn-i dile dolmasa

Mürg-i hüdâ bâğ-ı güle konmasa

Mâsivâ gülleri kalbde solmasa
Cânın vermeyince yâr şikâr olmaz

Zürra olan yola tohum eker mi

Kurumuş ağaçda bülbül öter mi
Hak yaptığı bir binâyı söker mi
Gönül kıran âdem behredâr olmaz

Er olan er kişi öğer mi kendin
Mâldâr olan âdem söyler mi nakdin

Mürşid-i kâmilin dutmayan pendin
Anın da’vâsina i’tibâr olmaz

Müflis olan âdem ganî görünür
Ehl-i servet endâmına bürünür

Âkibet mâr gibi yerde sürünür
Bu sıfatlı âdem bahtiyâr olmaz

LUTFİYÂ garazkâr olma yamândır
Mürüvvetli insân dâru’l-emândır
Allah’a sığındım bu ne zemândır
Bu cihânda Kur’ân gibi yâr olmaz