Gönül mestânedir şimdi, ne în bilir, ne ân bilir
Nazar hâle eder ammâ dehân bilir, lisân bilir
Eder zülf-i perişânı dil-i âşıkları ber-dâr
Cemâlinde olan ebrû kemân bilir, nişân bilir
O nûr-i Levh-i Mahfûzı bilem dersen nazar eyle
Ruh-i dilber ana mir’at, iyân bilir beyân bilir
Eğer seb’-ül-mesânî’den haberdârsan gönül hakka
Eden mihrâb cemâlini cihân bilir, cenân bilir
Nasûhî’ye eder gıbta zemâne şâiri el-hâk
Hemân Mahbûb görür ancak ne în bilir, ne ân bilir