Güvenme güzelim mâle devlete

Birgün olur elden gider devletin

Ömrün hebâ edüp düşme zahmete

Ellerin elinde kalur servetin

Bu dünyaya hizmet eyledi binler

Cânlar fedâ etdi nice yüzbinler
Kara günler gördü zülf-i sünbüller

Herkesin eline verdi himmetin

Şân u şerâfeti dünyânın kandır

Ademler öldürür kanlı mekândır

Devleti serveti âb-ı revândır
Boş yorulma boşa gider gayretin

Nice bin Rüstem’ler Husrev ü Dârâ

Nice bin İskender rûy-i dilârâ
Nice bin Yûsuflar cemâl-i havrâ
Terk etdi gitdiler şân u şöhretin

Semâya uçardı taht-ı Süleymân

Yüzlerce yaşadı hazret-i Lokmân

Bakdılar ki değil bu dârü’l-emân

Bırakdılar saltanat u şevketin

Hayder-i Kerrâr ki şâh-ı velâyet

Allah’ın arslanı mihr-i şecâat
Enbiyâ evliyâ çekdiler zahmet
Dutar mı bu gaddâr senin hurmetin

Gül-gülistân yüzlü şehzâdeleri

Cemâl-i cânâne cân-dâdeleri
Dîdâr-ı dilbere dil-dâdeleri
Bir avuç toprakdır dedi kıymetin

LUTFİYA misâfir-hânedir bu hân

Aldanma verse de dürr ile mercân

Emânetdir sana tendeki bu cân
Ona göre iş dut anla mühletin