Berü gel terk it ey gönlüm ‘abes sevdâyı neylersin
Ferâgat kûşesin tut bu fenâ dünyâyı neylersin

Cihânın şâhı ger olsun vezîr ü mîr ü kâdısı
Hebâdır cümlenin ‘ıyşı kuru gavgâyı neylersin

Ve ger şeyh ü mürîd olsun sana ne fâide andan
Kamu sûretle ma’nâdan geç ol da’vâyı neylersin

Bilirsin âb ile âteş Hakk emriyle olup ezdâd
Birikmez bir yire çünki olar fetvâyı neylersin

Özün bil Hakk’ı istersen sivâya kec nazar kılma
Ki Gurbî cümle Hakk’dandır bular takvâyı neylersin