Mey içüp mahbûb seven cânın verir meyhaneye
Sâkî nev-bâde kızıl rûhun verir demhâneye

Îyş ü nûşi işret-i zevk-ı meyi nây-ı dili
Ol bilür ki cân u dilden cân verir cânâneye

Dâimâ aşk zevkının bu arş u ferş muhtâcıdır
Bahr-i aşkda mâlik oldukça gönül dürdâneye

Seyredince kasr-ı dilde mihr-veş cânânını
Cevr-i yâri ızz ü nâzla doldurur cânhâneye

Kim severse dilberi cânından el çekmek gerek
Aç gözün bir kerre bak ağlar güler mestâneye

Nâr-ı aşkı bülbüle sorma gülün dalındadır
LUTFİYA sor şiddet-i nârda yanan pervâneye