Evlerdi, yurtlardı gözümün nûru,
Görmeden baharı hazanı geldi.
Yapılanlar sînelerin sürûru,
Yapan yaptı şimdi bozanı geldi.

Gül bahçesinde bir muson rüzgârı,
Kırağı korkusu bülbülün zârı,
Izdıraptan hiç kalmamış karârı,
Belki de bu işin mîzanı geldi..?

Saksıda güllerim buruşup gitmiş
Hızır-İlyas bir dem buluşup gitmiş;
Bahar yamaçlarla konuşup gitmiş,
Ruhlara Azrâil ezanı geldi.

Kapımın önünde sanki bir son gün,
Simsiyah örtüler, ışıklar ölgün..
Enbiyâ, evliyâ yurduna sürgün,
Göç edip gitmenin zamanı geldi.

Bana ne arkada kalan dünyadan!
Gözlerime büyü yalan dünyadan;
Benim’çün her zaman nâlân dünyadan,
Bir gerçek âlemin fizânı geldi…