Nedir ey bülbül-i şeydâ ferâhın efgândır
Sana n’oldu ciğerin bir gül için püryândır
Bunca feryâdını gül duydu mu bir kerre senin
Bak sen ağlarsın, o gül zevke gelip handândır
Sen anın bûyuna cân vermek için ağlar iken
O dikenden takınır hançeri kasdı cândır
Sen anınçün bütün ezvâk-ı cihânı atdın
O seninçün bütün ağyâre şikâyet-hândır
Geceler tâ-be-seher ağladığın kim duydu
Güle sorma o sabâh hangi ele mihmândır
Ağlama ağlar isen bâri yârin bul ağla
Gül sana yâr olamaz yâri anın nisyândır
Âh o gül ki anı sen âleme i‘lân etdin
O bugün şimdi seni âleme der hayvândır
Ciğerin yağını gülyağı için hûn etdin
Ele gülyağı bugün zîver-i hüsn ü ândır
Güle gözyaşın ile su verip ettin ihyâ
O sana bak dedi mi bülbülü gör atşândır
Bak gülün yaptığına bir de senin yaptığına
İyilik kemlik ola akl buna hayrândır
Böyledir devr-i felek hem budur üslûb-i cihân
Ehl-i derdin dil ü cânı ciğeri sûzândır
Geçer elbette Kemâlî elem ü mihmet ü gam
Kederi zevki cihânın geçici bir ândır