Sen gittin gideli dönüp arkandan bakmadım, kapıyı kapadım, kaldığın odaya girmedim. Umudumu yitirmedim, zira seni kaybetmekten korkuyordum. Sen gittin gideli eriyorum, bitiyorum, tükeniyorum. Yavaş yavaş ölüyorum. Sen zannetme senden sonra her şey değişti. İnan ki hiçbir şey değişmedi. Yine yerli yerinde her şey bırakıp gittiğin gibi. Odanın alacakaranlığında dağınık saçlarının aksi duvarda. Her şey eskisi gibi güzel değil. Sen gittin gideli eriyorum, bitiyorum, tükeniyorum. Yavaş yavaş ölüyorum.
Sen gittikten sonra arkadaşları da arayıp sormaz oldum. Yalnızlığımı onlarla da paylaşmıyorum. Penceremin camına bazen rüzgârlar bazen yağmurlar arasıra güvercinler vuruyor. Yalnızlığımı onlarla da paylaşmıyorum. Onlar senin gibi vefasız olmadılar. Beni bırakıp gitmediler. Seni unutmak istiyorum, lâkin itiraf ediyorum seni unutamıyorum. Sen gittin gideli eriyorum, bitiyorum, tükeniyorum. Yavaş yavaş ölüyorum. Artık eskisi gibi gülmüyorum, televizyonda baktığım iki program var, biri haber saatiyle Ahmet Hakan, diğeri Uğur Arslan’la Deniz Feneri. Eski alışkanlıklarımı vazgeçmiş değilim. Yatsı namazını geç kılıyorum, sabahları yine erken kalkıyorum. Sen gittin gideli eriyorum, bitiyorum, tükeniyorum. Yavaş yavaş ölüyorum. Unutma seni Allah için sevdim. Unutma seni yıllar yılı bekledim. Yollarına hasretimi ekledim. Yüreğimi koydum gönülden sevdim. Çünkü sen sevemezsin benim sevdiğim kadar. Sen zannetme ki senden ayrılacağım. Son noktayı koyuyorum ben de geliyorum.