Bazen insan duygularının kontrolü altında olur ya işte öyle bir anda yine geçti aklımdan eski günlerim istemesem de. Boşu boşuna hatta bir hiç uğruna öldürülen vakitler geldi gözümün önüne.. Oysa oysa kullanılsaydı ne kadar da güzel olacaktı. En basitinden hiç bir şey ama hiç bir şey bugünkü gibi olmayacaktı. Her şeye sıkıca sarılması gereken bir zamanda kendini koyuvermek akılsızlıktan başka ne olabilir ki. Kaybedilen fırsatlar ve sonra çekilen keşkeler peki şimdi kim biliyor çektiğin keşkeleri yaşadığın senin dolu gördüğün boş acılarını sana bunları yaşatmaya vesile olan sadece senden ve yine senden sana göre ağlaman da ondan gözyaşın da. Hatta yapayalnız kalman da dertlerin de peki ona olan ne, hiç bir şey olanlar sadece ve sadece yine sana. Şimdi kimseye bir şey söyleyemiyorsun. Kendinle birlikte yaşadıklarını da ölene kadar yanında taşımak istiyorsun. Hatta onlara kalbinde bir yer açmayı yeğliyorsun. Ama şu da bir gerçek sen ne kadar unutmak istesen bile kalbin buna kesinlikle izin vermeyecektir emin ol. Bak işte bak yüreğin susmuyor susmaz da. Susturamazsın da. Amansızca sana sesleniyor. Yaşadığın ne varsa bunların hepsine tek sebep sensin yaşadığın ne varsa bunların hepsine tek sebep sensin.