Olmuyor kardeşim olmuyor
Şair olmak çok zormuş, inandım
Yakışmaz bize yenik düşmek derdim
Ama veya oysa yenildim işte
Hem de onulmaz biçimde
Başım dik değil insanlar arasında
Ne yüreğim kavi ne ayağım seyirtken
Ne özlemim kaldı ne özlediğim
Tükendim bittim anlayaçağın…
Bıktım hayatı beceriksizce yaşamaktan
Beylik sloganlardan, mürayi merhabalardan
Ne dava haramisi
Ne entellektüel sanat çığıtkanı
Ne ütopya devşirmeni
Hepsi insan olabilmek içindi çabamın
Ya da insan kalabilmek için…
Gidiyorum,
Yüreğimde pörsümüş bir yığın hüzün
Yarına taşıyamadığım mavilikler
Didiklenmiş sevdam ve insanlık onurumla…
Gidiyorum,
Kördüğüm iklimlerin gri öpüşlerinden
Şaşı bakışlarından, sahte gülücüklerinden
Yalan tevazulardan, hesaplardan uzağa, uzaklara…
Kendime dönüyorum
Gidiyorum işte!
Ellerimde rengârenk bulut harmanı,
Örtülmemiş yüz hatlarımla.
Alın çizgilerinin en soylu isyanıyla
Yaşamana bak
Şöhret ve para taşlarıyla öğüt yüzakını
İğdiş et vakarını
İnsanlarda vurulur mihenge
Son gülen iyi güler unutma…
Gidiyorum,
Vaveyla istemem arkamdam
Ne alkış ne kargış
Yenilmek bize yakışmaz
Bil gene de
Karanlığa akça sözüm
Karaya ak yüreğim olsun istedim
Olmadı, yapamadım, yenildim işte
Gidiyorum,
Hoşçakal,
Hoşçakal…