O’nun sevdasıydı Refik-i a’lâ
Dünyası gurbetti, Cennet’i sıla
Ağır hastalığa oldu müptela
Veda Haccı yapıp döndüğü zaman

Bırakma Efendim bırakma bizi
O acı gidişin silinmez izi
Hüzünler kuşattı Medine’mizi
Ashabın yüreği yandığı zaman

Mevla’sına gitti Rasul-ü Zişan
Hasretliği vardır çağları aşan
Boynu bükük Ashab kaldı perişan
Bedeni toprağa indiği zaman

Gözlerden yaş düştü, Bilaller sustu
Yaman ayrılığın yelleri esti
Kızıl renkli güller bahara küstü
Cihanın güneşi söndüğü zaman