Bârekallah dü cihânın serveri
Hakk Te’âlâ’nın azîz peygamberi

Hû-yı hoş-bûyundan aldı bûyunu
Şu cihânın sünbül ü verd-i teri

Mihr-i pâk-i mevlidinden aldılar
Şems ü mâh rûyundaki nûr u feri

Gerçi kadrin bilmedi gâfil olan
Etdi kurbân ‘âkılân cân u seri

Kıl şefâ’at yâ Habîballah amân
Eyle tahlîs Fevzî-i ‘isyân-geri

Sonra nakl etdi bu nûru Hakk hemân
Tâ ki oldu zahr-ı Âdem’de ‘ayân

Sonra bâ-emr-i şerîf-i Girdgâr
Cebhesinde Âdem’in etdi karâr

Hayli dem tesbîhe oldu müştagil
Sonra oldu parmağında müşte’il

Tâ ki Havvâ ile kıldı izdivâc
Cebhe-i Havvâ’da nûr oldu sirâc

Hâsılı hep tâhirînden tâhire
Nakl ile oldu alâmât zâhire

Etdi Abdullah’a encâm intikâl
Artdı kendisindeki hüsn ü cemâl

Hikmet-i Hakk bir gün Abdullah hemân
Yalınızca oldu bir dağa revân

Hazret-i Âmine’nin de vâlidi
Zirvesinde ol dağın nâzır idi

Bir de bir cemm-i gafîr kavm-i Yahûd
Hışm ile ol dağa etdiler su’ûd

Ya’ni Abdullah’ı katl etmek içün
Kasd edüp de gitdiler dağa bütün

Der-‘akab geldi cuyûş-ı ît-şümâr
Etdiler ol kâfirîni târ ü mâr

Ya’ni sell-i seyf edüp katl etdiler
Kalmayup hiç bir Yahudi bitdiler

Olduğundan kâffesi ol ceyşin melek
Yine tekrar gitdiler tâ-be-felek

Gördü anı Âmine’nin vâlidi
Bu değil illâ kerâmetdir dedi

Tâ ki geldi zevcesinin yanına
Dedi Abdullah’ın olsun Âmine

Hem ifâde eyledi hep gördüğün
Ya’ni Abdullah’a imdâd erdiğin

Zevcesiyle bi’l-ma’iyye gidtiler
Ol Resûl’ün ceddine arz etdiler