Bir göz ki görmüş O’nu, arar mı başkasını!
Bir can ki duymuş O’nu, anar mı başkasını!

Aşk ile yanan insan, sînesi kebap olan,
Duymuşsa O’nu candan duyar mı başkasını!

Aşktır gönül üstâdı; çerağı onun ruhtur,
Aşka âşık olanlar sorar mı başkasını!

Gönül tahtların tahtı, Süleyman’ı muhabbet,
Hakk’ı gönlünde bulan, duyar mı başkasını!

Her şe’ni ayrı safâ bir mâşûk u pür-vefâ,
O’nunla vuslat olan banar mı başkasını!

Kullar O’na kul oldu, kulluğu cihan değer,
Kullukta fahir bulan tutar mı başkasını!

Bulan o bulunmazı, duymuştur duyulmazı
Onu duyan gönüller, arar mı başkasını!