Çünki değmez goncası fânî cihânın hârına
Dil verüp aldanma anın bî-vefâ gülzârına

Kim ana etdiyse rağbet düşdü ol Hakk’dan cüdâ
Dînini değişme kardaş cîfe-i murdârına

Hâl-i Kârûn’u tefekkür eyle noldu ‘âkıbet
Derme mâlı düşmeyem dersen “cahîmi fi’n-nâr”ına

Rızkını vermez mi ‘âlem halkının rızkın veren
Ye bugünki rızkını de Hakk Kerîm’dir yârına

Sana lâyık mı ki dünyâ mâlını cem’ edesin
Hem tapasın eyleyüp put sîmine dînârına

‘Ârif-i Hallâk olan halka gönül verir mi hîç
Sen de ol ‘ârif gönül verme anın ağyârına

‘Âşık-ı sâdık geçer iki cihândan sâlikâ
Neylesin ol masivâyı ki verir dil yârına

Yığma gel zahmet çeküp mâlı sözümü dinle sen
Uyma zinhâr bu zamânın halkının füccârına

Bin sene olsan mu’ammer ‘âkıbet ölsen gerek
Gayret eyle koma Kuddûsî bu günü yârına