Dost yoluna gidenlere eyidem nice gitmek gerek
Kimin ile yoldaş olup kimleri terk etmek gerek
Evvel mürşid elin tuta kalmaya dünyâ âhrete
Hiç demeye hâlim nite bildiğin unutmak gerek
Çeke bu yolun zahmetin râhat bile her mihnetin
İki cihân se’âdetin cümle hiçe satmak gerek
Nefsine zecr ide katı hiç anmaya âkıbeti
Dost’a bulmağa vuslatı dünü güne katmak gerek
Meşgûl ola riyâzata bel bağlaya ‘ibâdete
Müştâk olan ol Hazret’e ne uzanıp yatmak gerek
Şol kim geçe kendinden ne cânın ana ne hod ten
Cânsız gider Dost’a giden dahi diyem nitmek gerek
Cânlılar varamaz yola cânım diyen yolda kala
Cân terk edüp Dost’u bula cândan sefer etmek gerek
Eşrefoğlu Rûmî Yâr’ı sevenlerin budur kârı
Ol Dost için âgûları sükker gibi yutmak gerek