Dostum destinden olan let bana devlet yeter
Darb-ı serdeste başımda efser-i ‘izzet yeter

Bir levendem ben yaraşmaz bana dîbâ vü harîr
Dem-be-dem kâna boyanmaķ cismime ĥil’at yeter

Bûstân-ı kûy-i dilberde yediğim taşlar
Vâr ise fi’l-cümle zevkim mîve-i cennet yeter

Dostum cismimde her bir zahm-ı pür-hûnun senin
Bezm-i gamda gönlüme bir sâgar-ı ‘işret yeter

Hayretî-i vâlih ü hayrâna dest-i dostdan
Gâh geh doyunca let yemek zihî ni’met yeter