Erişti himmet-i şeyhim inayet eyledi Mevlâ
Açıp “lâ” perdesin gördüm kamusu “mazhar-ı illâ”

Hüve’l-Evvel Hüve’l-Âhir Hüve’l-Bâtın Hüve’z-Zâhir
Hüve’r-Rahim Hüve’l-Kâhir Hüve’l-Ferd ü Hüve’l-Mevlâ

“Ve in min şey’in illâ” dan meğer kim olmadın agâh
Kuru dava ile kaldın çürüttün ömrü vaveyla

Ki sen ol nûr-ı Ahmed’ken Ahad’den vâhidiyyetken
Dahi sırr-ı hüviyyetken kalasın âlem-i süflâ

Yalancı nefsimi bildim büyük düşman imiş gördüm
Kulûb-ı mutmain oldum bu âlem oldu hep me’vâ

Bilindi “küntü kenz” sırrı açıldı perde-i zulmet
Görürem bu cihan halkı kimi Mecnun kimi Leylâ

Elinde var iken fırsat geçirme idegör gayret
Tutagör bir yed-i kudret olunsun menzilin bâlâ

Tena’um içre cennetten celâli kahrına düştün
Yedi tamuya bend oldun düşün bir mebdein ara

Tenin toprak canın sudur nefis bâd-ı hevâdandır
İyi bil nârıdır ruhun meded ermek dile nura

Şerî’at pâyine bend ol hakikat râhına azm et
Bulup bir mürşid-i kâmil bu derdin çâresin ara

Pir-î Sâmî gibi şahı bulup sıdk ile kıl âhı
Açar ol müstakim râhı eriştirir seni yâra

Ayırma Salih’i yâ Rab Muhammed şeyh-i Sâmî’den
Ağardı lihyemiz şahım velâkin kalbimiz kara