Tut kulak evsâfına ey yâr-i dîn
Bilesin kimdir o Fahril-mürselîn
Oldu fikret atına ûş dil süvâr
Buldu her yerde ki ma’nîde ne var
Çünkü açıldı ma’ânî pûsîsi
Geldi erişdi bölük bölük süsü
Hem hisâr-ı dil açılıp çıktı hoş
Asker-i evsâf-ı Ahmed erdi ûş
İşit imdi nice vermiş ol Celîl
Mustafâ’ya hulk-ı evsâf-ı cemîl
Hulku anın cümle Kur’ân hulkîdi
Ana ol ahlâk kamusu hulkîdi
Hem dahi Kur’ânda öğdü ol Kerîm
Dedi kim sensin alâ hulkin azîm
Hulk îdi dâim işi bu halk ile
Halkı hod kul kılmış idi hulkîle
Muzhir-i Hakk mazhar-ı envâr idi
Cümle lûtf-i Hakk özünde var idi
Bahr-i ilm ü hilm ü kân-ı cûd idi
Her saadet anda hem mevcûd idi
Tal’ati meymûn idi vü meh cebîn
Hirmen-i hüsninde Yusuf hûşe-çîn
Gece gündüz âdeti tâat idi
Anın için seyyid-i sâadet idi
Hilati Hakk’tan anın levlâk idi
Gîl u gışdan kalbi gâyet pâk idi
Gayr-ı Hakk kalbine bulmaz idi yol
Şöyle kim Hakk aşkı ile dolmuştu ol
Gerçi kim iki cihanda şâh idi
İllâ miskinler ile hemrâh idi
Dâima el-fakr u fahrîdi sözü
Cürm-i isyandan müberrâdi özü
Gönlü alçağîdi vü kadr-i Celîl
Sözleri şirin cemâl-i key Cemîl
Hiç riyâsız her işi ihlâs idi
Anın için Hakk katında hâs idi
Bir nefes nefs arzusuna uymadı
Gaflet uykusuna tâlib olmadı
Hükm içinde hayfa meyli yok idi
Lûtfi gibi adl-i hadsüz çok idi
Halk-ı âlemden ol iken müctebâ
Meskenetden ol giyer idi abâ
Hem tevâzuyla kanâatdı işi
Arpadandı ekmeği vü hem aşı
Hilmi ile her sözü halka der idi
Yermez idi her taâmı yir idi
Hakk Teâlâ’nın adını zâkirdi müdâm
Her ne Hakk’tan gelse şâkirdi müdâm
Hakk dedi dağları altın eyleyem
Türlü nimetlerle seni toylayam
Ol Habîbullah dedi yâ zen-Ni’me
Ümmetim için ben bu hâle râzıyam
Katlanıram anlar için zahmete
Ümmetimi lâyık eyle rahmete
Canını hırs oduna hiç yakmadı
Hakk haram kıldığına hiç bakmadı
Kimseye uzatmadı tama’ elin
Gözetirdi dâima kend-i hâlin
Hem dâhi kendi vasiyyet eyledi
Kim tama’dan çek elin sen de dedi
Dünyayı terkeyleyip mel’ûn dedi
Her ki sevse dünyayı mağbûn dedi
Ömrü içre hiç yalan söylemedi
Söylemeğe dahi kasd eylemedi
Fi’l ü sözîle kişi incitmedi
Hakk buyurmadığı işi etmedi
Her kemâlâtîle kâmil şâh idi
Anın için ol Habîbullâh idi
Ger dilersiz bulasız oddan necât
Âşk ile derd ile edin es-salât
Esselâtü vesselamü Aleyke yâ Resûlallah
Esselâtü vesselamü Aleyke yâ Habîballah
Esselâtü vesselamü Aleyke yâ Nûru Arşillah