Evveline olmadı hiç ibtidâ
Âhirine dahi yokdur intihâ

Zâhir ü bâtın sana hep muntazır
Bâb-ı fazlından ider külli recâ

Ey Kerîm Allah Kuddûsü’s-Selâm
V’ey Rahîm ü Hâlik-ı arz u semâ

Mâlike’l-mülk-i hakâyık-ı ins ü cân
‘Arş u kürs levh u kalem tahte’l-‘ulâ

On sekiz bin ‘âleme sensin ilâh
Râzıkı hem hâfızısın ey Hudâ

Sensin ol cebbâr-ı ‘âlem zü’l-celâl
Kahr idersen yek nefes olur fenâ

Cins ü mislin yok nazîrin bir dahi
İllâ mahbûbun Muhammed Mustafâ

Nûr-ı vechinden anı vâr eyledin
Sevdin anı derdlere kıldın devâ

A’zam-i şânın bilinmeklik muhâl
Şerh olunup dile gelmez Kibriyâ

Geldi her kim ‘âleme her kim gele
Nûr-ı vechinden olurlar âşinâ

Nûr-ı zâtın kıble kıldın cânlara
Bendesidir enbiyâ vü evliyâ

Bahr-ı zâtından haber bilmekliğe
Bulmadı yol ger velî ger enbiyâ

Bahr-ı mutlak lâ-te’ayyün künh-i zât
Vasf olunmaz niçedir ol Hû bekâ

Dembedem der tapuna “tübtü ileyk”
Secde kılmış pâyine nûr-ı ‘amâ

Öyle olsa işbu remzi anlayan
Eylemez bundan öte çûn ü çirâ

Bu Sinân Ümmî temennâ kıldığı
Pâk zâtından hemân ancak rızâ

Ümmi Sinan