Ey dünyâ seven ko ki fenâdır tutamazsın
Yil koma ki bin yıl yiler isen yitemezsin

Şol “nahnü kasemnâ”da sana kısmet olana
Bin cehd ile bir zerrece artuk katamazsın

Dünyâyı yerersin yine hırs ile derersin
Hiç bir çöpünü dahi yabana atamazsın

Sen yeri yiyem sanma ki âhir seni yer yer
Nerd oynama çarh ile ki yener ütemezsin

Ey ‘âciz öğünme hünerim var deyü çün kim
Başından eğer bir kıl üzüle çatamazsın

Tedbîr idüben hîç iledemezsin ilerü
Takdîr işini hükm ile girü yitemezsin

Ey kalbini sâfî deyü satıcı utan kim
Ṣarraf önüne varıcaḳ öyle satamazsın

Bir tevbe ile bunca yazıklar çamurundan
Çıkup dahi rahmet denizine batamazsın

Bu bağda çü bitdin girü solup kurumadın
Bil kadrini kim haşre dek ayruk bitemezsin

Hakk ni’metine kendini şâkir mi sanırsın
Dervîşe anın ‘aşkına bir akçe atamazsın

Dur tâ’ate bu dünyede her mihnete sabr it
Yoksa varup ol sinlede râhat yatamazsın

Da’vâ kıluban ‘ûd ü ‘anberem dime çün kim
Ma’nâ oduna derd ile göyünüp tütemezsin

‘Aşk-ı cem’ içinde sana ‘âşık mı disinler
Pervâne gibi şem’a çü perr ü bâl atamazsın

Ḳarga gibi leş koma Kemâl Ümmî ko yoksa
Bülbül gibi gülzâra girüp hoş ötemezsin

Ayruklara senin nice kâr itsin öğüdün
Evvel çü okuduklarını sen tutamazsın