Ey gönül bu ni’mete şükr-i hezâr
Kim şefî”in oldu dost-ı Girdigâr

Yümn-i pâk-i mevlidiyle ol şehin
Kâmını rûzî kılar perverdigâr

Çün zülâl-i ‘aşkı sen nûş eyledin
Şübhesiz yakmaz seni düzahda nâr

Ba’de-zâ kıl terk-i ahzân ey gönül
Hakka hamd et eyle ızhâr-ı mesâr

Mevlidi oku okut hem Fevziyâ
Bulasın dâreynde feyz-i bî-şumâr

Rûz-i mahşerde şefîu’l-müznibîn
Diyelim ehlen ve sehlen merhabâ

Kıl şefâ’at çün sanadır istinâd
Ede dil-şâd Fevzî’yi Rabbü’l-‘ibâd

Ravzana olsun salât-ı bî-‘idâd
Diyelim ehlen ve sehlen merhabâ

Ola bed’ ü hatmi her hayrü’l-kelâm
Cân ü dilden es-salatü ve’s-selâm

Eyledim vakt-i viladetde beyân
Tam dokuz şey k’oldu vâki’ bi’l-‘ayân

Zikr edem diğer dokuz şey ki zuhûr
Eyledi ba’de’l-vilâde bî-nukûr

Evvelâ doğdu Habîb-i Kibriyâ
Gözlerin dikmişdi tâ sû-yi semâ

Bu işâret kim nüzûl-i vahy olur
Âsümândan Cebrâil ona gelir

Sâniyen ayağı üzre doğdu bil
Bu kıyâm-ı şer’ine oldu delil

Sâlisen mahtûn u maktû’ surresi
Doğdu kim mes’ûd u mebrûk gurresi

Râbi’an sâl kaht iken buldu rehâ
Kim mübârekdir kudûm-i Mustafâ

Hâmisen bu’d u karîbde müşrikîn
Korkdular hep ol Resûl doğduğu hîn

Sâdisen doğduğu anda ol Resûl
Âsümândan bir bulut etdi nüzûl

Sâbi’an yatdıkda mehd-i pâkine
Hep görürdü kim gelenler yanına

Her ne semte parmağ-ı pâki gider
Ay dahi ol cânibe hep meyl ider

Dediler ba’de’n-nübüvve neyd’o hâl
Dedi mâh söylerdi bana bi-kelâl