Dinle benden yine bu şîrîn makâl
Aka mîzâb-ı lisânımdan zülâl
Çün Medîne’ye nüzûl itdi Resûl
Mescid itdi bir evi ol pür usûl
Bir direk vâr idi anda ey selîm
Ana arkasın virirdi ol kerîm
Ana zamm edüp mübârek zahrını
Halka va’z iderdi ol Tâhâ’sını
Meclisinde pes çoğaldı mü’minûn
Minberi vaz’ eylediler rû-nümûn
Çıkdı bir gün minbere ol ‘âlî-şân
Firkatinden ol direk itdi figân
İnleyüp hüzn ile nâlân oldu hoş
Ol habîbin hasretinde itdi cûş
Şöyle kim mescid içi doldu hanîn
Hep sahâbe itdi giryeyle enîn
Didi ana ol şefî’i ümmetin
Ey direk n’oldun nedendir hâletin
Didi niçin olmaya bende hanîn
Kim beni terk itdin ey şâh-ı güzîn
İşbu beyti sen müşerref ideli
Bana dayardın mübârek arkanı
Şimdi n’oldu kim beni hicr eyledin
Hoş vefâ itmiş iken cevr eyledin
Didi ana ol kerem-kânı Resûl
Şefkat edüp hâline ol pür-usûl
Bir duâ idem sana etme enîn
Tâze nahl itsin seni Rabb-i Mu’în
Tâze hurma vir yesinler mü’minûn
Hoş geçüp sâyende cemî’ müttekûn
Bu sözü gûş eyledi ciz’-i nahîf
Didi sensiz sabrım olmaz yâ şerîf
Senden ayrı tâze olmakdan bana
Hazretinle kuruluk yeğdir şehâ
Şefkat ile didi mahbûb-ı İlâh
Dinle ey ciz’-i mübârek itme âh
Cennet içre nahl-i bâsık eylesin
Ehl-i cennet tâ ebed sende yesin
Hücre-i hâsım önünde her zamân
Sen beni gör ben seni görem ‘ayân
Bu söze râzı olup kesidi hanîn
Ol cemâdın himmetine âferîn
Gel bu sözden ‘ibret al ey müdde’î
Ko yalan da’vâyı ey merd-i da’î
Bir kuru ağaca yokdur himmetin
Adın insân lîk kâsır gayretin
Olmak istersin katında muhterem
Duymadın hicrinden ol şâhın elem
Mü’min olmazsın kuru da’vâ ile
Yoğ iken dilde enînin vây ile