Nakl ider bunu dahi Kâdî İyâz
Cennet içre bula reyhân u riyâz
Geldi bir gün bir a’râbî Hazret’e
Didi geldim yâ Muhammed hizmete
Gösteresin tâ bana bir mu’cize
Ben de îmân getirem ol dem size
Bir ağaç vâr idi karşıda ulu
Didi a’râbîye ol yüzü sulu
Var şol ağaç dibine ey mühtedî
Di Resûllah sana gelsin dedi
Vardı a’râbî didi kim yâ şecer
Gel seni da’vetieder hayrü’l-beşer
Pes işitdi da’vetini ol zamân
Sağına soluna çalkandı hemân
Köklerin kırdı yeri yırtup o dem
Hizmet-i sultâna irdi bî-kadem
Hoş selâm itdi huzûrunda kıyâm
Eyledi a’râbî deii yâ imâm
Buyurun yerine varsın bu şecer
Emredüp yerine gitdi bî-hatar
Gördü a’râbî bunu kaldı tana
Didi emr it secde idem tâ sana
Didi a’râbîye ol hayrü’l-verâ
Âdeme secde değildir hiç revâ
Secde ana yaraşır kim ‘âlemi
Halk edüdür yokdur anın hemdemi
Sürdü yüzünü mübârek pâyine
Oldu îmân ile kalbi âyine
Gel bu işden ibret al ey hoş-nihâd
Nice tutdu emrini gör bir cemâd
Ümmetim dirsin idersin iddi’â
Kuru sözle sâbit olmaz müdde’â
Bir şecerce olmadın ey bed-fi’âl
Kim idesin da’vetine imtisâl